Het hol van Kaan

„Wel ja, jong,” zegt Chris. „Die fiets komt nog wel, ga maar liever met ons mee.”

„Nou, ik zal nog es zien! Ajuus!”

„Salut!”

En ieder gaat zijns weegs.

Eindelijk is dan de groote dag aangebroken.

De kermis is ingeluid.

De jongens hebben permissie er dien eersten avond al heen te gaan. Ze zijn ook niet langer te houden.

Piet kwam den dag te voren, stralend van vreugde vertellen, dat een goedhartige tante hem twee blanke „knaken” had gegeven, met het bevel, die nu eens niet voor z’n fiets te bewaren, maar op de kermis te verteren.

Dat was een vreugde!

Toen al het geld bij elkaar gelegd was, bleek het, dat ze een flink gespekten kermispot hadden en met een beetje overleg konden ze van alle kermisdagen profiteeren.

En zoo zien we het stel dan juist den winkel uitkomen van den beruchten en beroemden „Haze-lip”, waar de noodige voorraad zuurballen is ingeslagen.

Gewapend met een reuzen-bal achter hun kiezen gaan ze de kermis op.

^?t Is niet doenlijk een woord te spreken met zoo’n machine in je mond en Ambro neemt ’m even tusschen twee vingers teneinde de besprekingen te kunnen leiden.

228