Het hol van Kaan

De jongens hebben van schrik hetzelfde gedaan, en begrijpen weer niets van die rij standbeelden die onbewegelijk blijven staan.

De grinnekende kop van den boerenzoon is veranderd in een dom gezicht met vragend verwonderde oogen.

„Wat moet dat hier? Mks te doen? Dan maar aantreden in veldtenue; een looppasje maken. Dat niks doen werkt verkeerd op jullie; binnen vijf minuten op de binnenplaats, veldtenue met rol.”

„Kap’tein” vraagt Manus.

„Kop dicht,” is ’t antwoord en Manus kijkt bedremmeld naar den grond, terwijl hij zijn pruim van zijn rechter- naar z’n linkerwang laat gaan.

„Kap’tein,” roept een heldere jongensstem.

De kapitein kijkt op en ontdekt aan ’t eind van de kamer de twee jongens, die half verscholen waren achter den dikken buik van een anderen landweerman.

„Wat moet dat,” vraagt de kapitein verbaasd. „Wat doen jullie hier? er mogen geen burgers in de kazerne.”

„Zie je wel,” fluistert Paul in doodsangst. „We zijn burgers, ik heb je wel gewaarschuwd.”

Bij deze woorden moet de kapitein even glimlachen.

„Hoe komen jullie hier?” vraagt hij, terwijl hij naar de jongens toe gaat.

Paul weet geen antwoord te vinden, hij is bang geworden door die doodelijke stilte in een kamer waar een dertigtal mannen als beelden staan te staren.

179