Het hol van Kaan

„Ja, moeder, heuseh, heusch,” zegt Karel gejaagd.

„En ligt je muziek klaar ?” klinkt vader’s zware basstem van achter de courant, waarin hij nog gauw even zit te lezen.

„O, da’s waar ook, m’n muziek,” schrikt Karel op.

De zussen hollen al naar den muzieklessenaar, doch „Seitz” staat er niet op.

Karel kijkt wanhopig. Het stond er toch altijd op.

„In de muziekkast misschien?” vraagt moeder.

Karel rommelt in angstige haast de heele kast omver — doch „Seitz” is niet te vinden.”

„Op de piano,” zegt nicht Marie en haast zich er naar toe.

„Het rijtuig,” gillen de zussen er tusschen door.

„Moet maar even wachten,” kalmeert vader.

Allen zijn nu aan het zoeken, doch het verloren schaap komt niet terecht.

„Wat moet ik nu beginnen?” jammert de ongelukkige solist.

„Kalm blijven en eens goed bedenken waar je het ’t laatste zag,” zegt vader.

Nicht Marie heeft intusschen op Karel’s kamer gezocht, doch zonder resultaat.

„Heb je ’t ook in je overjas gestoken ?” vraagt moeder.

„Ja, ja,” roept Karel blij. „Nu weet ik ’t. Uit angst, dat ik ’t vergeten zou, heb ik het er in gedaan.”

En jawel! In Karel’s overjas, zit heel veilig het muziekrolletje.

Nu gaat de heele familie haastig naar het rijtuig, dat ze vlug naar de concertzaal brengt.