72
iets voor jou te doen. Laat mij nu eens voor alles zorgen, dan beloof ik je, dat nicht Cornelia tevreden zal zijn.”
„U is een lieverd.” Nini zei het opgelucht. „Maar geeft u toch niet zoo hoog op van wat wij voor Mieke doen. U weet niet half hoe we genieten van haar stem. En ze vliegt gewoon vooruit, er is een honger in haar om verder te komen en ook het taaie gedeelte neemt ze zoo geheel in zich op. Fred zegt, dat ie nog nooit zóó’n leerling had. En dan te denken, hoe weinig tijd tot studeeren ze eigenlijk heeft.”
„Je zult wel eens denken, Nini, dat ik het kind meer tijd hiertoe moest gunnen,” langzaam zei mevrouw Klarenbeek het. „Maar zélfs wanneer het ons finantieel zou schikken een betaalde hulp te nemen, dan nog zou ik er noode in toestemmen Mieke geheel te ontslaan van haar huishoudelijke plichten.”
„Maar, lieve mevrouwtje,” viel Nini heftig uit. „Gaat de studie dan niet vóór al dat huishoudelijk gedoe? en Mieke’s groot talent? moet dat er door onderdrukt worden? ik begrijp best, dat het nu niet anders kan, maar als de tijden wat beter worden — en dat worden ze, daar ben ik zeker van — dan moet Mieke zich geheel aan de studie kunnen wijden.”
„Maar toch niet, lieve Nini, vóór ze weet wat het is een huishouden te bestieren. Ik geloof vast en zeker, dat heel veel huwelijken niet zouden stranden als de vrouw zich wat meer aan haar huishoudelijke plichten zou wijden. De vrouw hoeft geen sloof te zijn, mag geestelijk niet indutten, maar ze moet zorgen, dat in haar huis orde is en het maal goed verzorgd wordt. Al hoeft ze het niet zelf te doen, ze kan toch zorgen, dat het smakelijk bereid op tafel komt. Ik wil zoo graag, dat ons kind nief met de handen in het haar zal zitten als het dienstmeisje haar in den steek laat, of de financiën niet toelaten, dat ze betaalde hulp neemt.”
Nini, vinger op de lippen, peinsde over het vraagstuk of