Mieke van 'De Klaproos'

70

De moeder en de dochters wisselden blikken, die boek-deelen spraken en mevrouw dacht meewarig aan die lieve Cornelia, gastvrouw in de perfectie, die zich wel danig zou schamen over een nicht, die de kunst van recipieeren zóó weinig verstond.

Maar Nini was door het gebeurde gansch niet uit het veld geslagen en een bonbon uit het bakje pakkend zei ze opgewekt:

„Vergeten, Mieke! maar er zijn nog eenige étui’s met lepeltjes, zoek maar eens in de linnenkast.”

Het was den eenen flater op den anderen stapelen en de van Sevenaers overdachten al of men eigenlijk met iemand die toonde zóó weinig distinctie te bezitten en zoo slecht een onhandigheid wist te camoufleeren, om kon gaan.

Maar Alfred de Rety was een bekend artist en zij was van uitstekende familie. Voilal

De van Sevenaers — vooral het vrouwelijk deel — hadden een „penchant” voor al wat kunstenaar was en iedere artist van naam vond er een open huis.

Een artist vergaf men veel en ze hadden de gewoonte iedere fout tegen dè etiquette, waaraan hun artistieke vrienden zich vaak schuldig maakten met een toegeeflijken glimlach te vergoelijken.

Ze spraken ook gemeenlijk over „een artistieke nonchalance,” als soms een logée de voorbeeldelooze orde van de logeerkamer herschapen had in een onordelijke zooi.

„Het kind Klarenbeek,” zooals de familie haar onmiddellijk doopte, serveerde de thee onberispelijk en de sandwiches — Mieke zag het met ontstelde blikken aan — verdwenen met bekwamen spoed uit het zilveren broodmandje. Tot overmaat van ramp vergat Nini haar belofte en pakte ze droomerig en wel de eene sandwich na de andere weg.

Mieke probeerde nog haar aandacht te trekken, maar Nini’s oogen staarden ver, ver weg en er was niets met haar