Mieke van 'De Klaproos'

38

„Waarom doet ze ook zoo idioot? ze is gewoon valsch, dat ik bij u kom. De jalouzie zit al die dorpsmeisjes in het bloed! Gek toch, hè? ’t Zijn heusch erge leuke meisjes en ze zouden door het vuur voor je gaan, maar is hun jalouzie opgewekt, dan kun je geen goed meer bij hun doen. Moet u zien, op catechisatie, als de twee freuletjes van Meerzicht wat vriendelijker tegen mij, dan tegen hun zijn. Direct zijn ze in hun kuif gepikt en dan ben ik „een astrant ding of een ingebeeld endje mensch.” En ze voelen niet eens, dat het vriendelijke freule’s-knikje zéér uit de hoogte is, zoowel voor hun als voor mij.”

„O, dat ken ik,” lachte Nini. „Mijn nichten zijn hier geboren en getogen en ze woonden, toen ze nog freule’s waren op „de Maretak.”

„O, dat mooie buiten, wat ze hier „de garenklos” noemen?”

„O, noemen ze het zoo, dat wist ik niet eens.”

„Ja, omdat er een rijk geworden manufacturen handelaar in woont. Waren uw nichten de freule’s waar Maar’ al die wonderen van vertelt?”

„Dezelfde. Nu, toen die nog freuletjes waren — ze zijn nu allebei getrouwd en freule af — was ik nog een heel klein meisje en ik logeerde vaak op het groote buiten. Ik herinner me nog best, hoe innemend ze waren tegen de dorpsbewoners en hoe goedertieren, maar — er was een afstand, zóó groot, dat het mijn kinderhart verkilde en ik altijd behoefte voelde iets te zeggen, dat heelemaal niet in hun kader paste, waarbij zij dan weer bevroren.”

„Precies hetzelfde gaat het mij. Die neerbuigendheid van de Meerzicht-freule’s maakt me gewoon opstandig en ik kan het niet hebben als de dorpsmeisjes ze hemelhoog verheffen, omdat ze met Kerstmis allemaal een geschenkje van hen krijgen. Wat is het gemakkelijk, om naar een warenhuis te gaan en allerlei hebbedingetjes te koopen! maar geven, met