Mieke van 'De Klaproos'

14

onbegrijpelijke Cornelia, die eigenlijk zoo geheel viel uit de goede, oude deftigheid van hun familie.

Ze nam zich echter voor er geen woord meer over te wisselen met Cornelia en nichtje Nini voortaan te negeeren.

Maar bij de van Manen’s hadden Nini en haar man een tweede thuis gevonden en daar Mr. van Manen evenals zijn vrouw, een groote liefde voor de muziek koesterde, was het hun een waar genot, de groei mede te maken van den genialen pianist en componist Alfred Rety, den man, waarvoor het jonge nichtje gebroken had met bijna haar geheele familie.

En ze vonden het geen wonder, dat Nini, die voelde voor al wat Kunst was, door dit machtig talent aangetrokken was.

Cornelia, die zelf een uitnemende huisvrouw was en haar personeel tot in de perfectie gedrild had, voelde onmiddellijk, dat er van het huishouden van de op dit punt slecht onderlegde Nini niets terecht zou komen en zij was het dan ook, die hen aangeraden had in een rustig, goed pension te gaan, zoodat Nini zich verder kon wijden aan al haar artistieke bevliegingen.

Dit bleek een uitstekende raad te zijn geweest en de twee al wat bejaarde dames, waar de Rety’s bij inwoonden, zorgden voor het jonge paar of ’t hun eigen kinderen waren. Alfred Rety had er op de bovenste verdieping van het groote huis z’n werkkamer, waar hij rustig kon componeeren en de groote vleugel stond waarop hij kon studeeren zonder iemand te storen of gestoord te worden. En Nini had er, als Alfred naar de repetities van zijn orkestwerken was, haar zang-studies volbracht, blij, dat er voor haar ook nog tijd overschoot om zich te oefenen. Want wanneer Alfred in zijn werkkamer vertoefde, dan was er zelfs geen plaats voor haar en waagde ze het niet hem in zijn werk, dat hem geheel in beslag nam, te storen.