Mieke van 'De Klaproos'

108

„Wat heeft dat er nu mee te maken? o, deed je daarom zoo teruggetrokken toen ik je naar huis wou brengen? ben je nu een kleine aanstelster, of meen je wat je zegt?”

„Ik meen het,” zei ze ernstig. „En doe me nu een groot genoegen en laat me alleen naar huis gaan.”

„Ik denk er niet aan. Die malle kunsten moet je afleeren, Klaproos! je moet het een van het ander leeren scheiden. Ik ben natuurlijk razend vereerd, dat onze muziek je in zoo’n plechtige stemming bracht, maar dat neemt niet weg, dat ik je op het moment veel liever zie als de Mieke van straks, die schik had in een pretje. Hier je arm, mal wicht, we zullen aaneengesmeed naar je huis.”

Er hielp geen tegenstribbelen aan en Mieke duldde gelaten zijn arm.

„Zul je morgen voor me zingen, Klaproos? Ik moet hoo-ren of Al en Nin soms overdrijven.”

„Morgen kan ik niet. Ik moet werken voor Alfred en we hebben een drukken dag thuis. Vader’s atelier moet schoon gemaakt, hij is van plan er weer in te trekken.”

„Wat heb jij daar mee te maken? laat je toch rustig jullie meisje doen.”

„Het meisje ben ik!”

„O!” zei hij wat beduusd.

„Niks erg, hoor! je hebt geen pijnlijke snaar aangeroerd,” lachte ze.

„De zaak is, dat we op het moment geen spietjes hebben. Kunstschilders zijn in deze tijden van malaise bijna broode-loos. De goede kant van de zaak is, dat ik m’n handen leer roeren.”

„Wat zul jij een handige huisvrouw worden. Als i k trouw wil ik een vrouw hebben, die me het eene oogenblik verrukt door haar artistieke gaven en het andere moment zalige kosten voor me kan bereiden. Kan best samen gaan, vin-je niet?”