Het muizennest

meeste zin in en was het door Riek’s lusteloosheid van de laatste dagen geweest, dat er niet eerder een dag bepaald was.

„Riek, je bent een kostelijk idiootje,” lachte Nita, die als eerste bij jRiek naar binnen stapte op hun eerste Club-middag. „Heb je je flapoor zo uitgedost ter ere van onze Club?”

„Natuurlijk, hij is erelid! Wat ziet hij er vandaag waardig uit, hè ? Hij voelt zich! ”

„Hij heeft het land, dat-ie dat rose geval om moet. En wat bengelt er aan? O, lieve help, een medaille!”

„Heeft Frans eens gewonnen in een schiettent. Ik heb ’m bewaard, omdat ik wel dacht, dat-ie nog eens dienst zou kunnen doen.”

„Zeg, waarom moest ik m’n viool meebrengen?”

„Om mee uit vissen te gaan!” lachte Riek. „Wat dacht je nou? Er wordt natuurlijk ook muziek gemaakt. Jij en ik zullen samen wat spelen voor de Club. Ik heb wel onmogelijke houten vingers, maar dat hindert niet.”

„O, ja, Moeder heeft een doos choco mee gegeven tot nut van het algemeen. Die is, geloof ik, zó blij, dat ik ook eens een nuttig handwerk zal maken, dat ze jou en je hele Club wel in ’t goud wil zetten.”

„Ik hoor wat!” zei Riek, die vrolijke stemmen van de straat hoorde opklinken. „Bep kraait boven alles uit, dat is toch zo’n enig kind! En ze heeft zo’n mooie stem, ik hoop, dat ze wat voor ons zingen zal. Maar, dat is bij haar net hoe de bui is.”

Riek was in haar element, toen ze allen bijeen waren en ze zich gezellig schikten om de ronde tafel.

„O, Riek, wat een dot van een hond! Hoe heet-ie?” vroeg Bep.

„Floris Vossekop. Hij heeft soms zo’n sluwe trek in zijn kop en daarom heeft-ie die mooie achternaam van z’n vrouw gekregen. Hij is erelid van de Club. Floris, maak je compliment voor de dames!”

74