Het muizennest

morgen netjes naar d’r kippenhok en neemt zich niet zó vreselijk in acht, ik bedoel niet zoveel verdiepingen om haar hals, gewoon warm in de kleren en verder geen ver-wennarijtjes. Of je Zondag naar je tantezegster mag? Neen, zolang je nog verkouden bent is het beter van niet. Verkouden kippen horen niet bij kleine flierefluiters. Nou, ik ga tante Dok weer eens opzoeken, die heeft weer lang genoeg alleen gezeten. Riek, kom je eens een avondje voor haar spelen?”

„Uitnodiging drie!” lachte Riek en haar lach was weer zó klaterend, dat ze er allen van opfristen.

„Riek,” sprak ze zichzelf toe, toen ze ’s avonds in haar bed lag. „Nu moet het eens en voor al uit zijn met al je kunsten. Floor, geef me een nachtpoot. Je vrouw gaat haar leven beteren. Tante Do had het maar weer eens bij het rechte eind. Riek is een verwend wezen en zal zich er in moeten schikken, dat er niets interessants meer aan haar is. Zélfs haar beroemde kuch heeft niets om het lijf. Hiep hoj! Ben ik even blij ? Toch een beetje in de piepzak gezeten! Floor, draai je in het vervolg een beetje minder luidruchtig om in je mand. Het lijkt wel of er een olifant neerploft! Nou, joh, slapen gaan!”

De volgende dag, in het vrije kwartier, had Riek weer de meeste praats van allemaal.

„Afgesproken, hoor, mede-scholieren, morgenmiddag heeft de eerste Clubmiddag plaats. Ik zal Nita een bel geven. Ieder brenge een knot rose, witte, of blauwe wol mee en twee breinaalden no. 3. Onze pennevruchten zullen talrijke molletjes moeten verwarmen, denk er aan, jongens! De rest van het programma wordt nader vastgesteld.”

Ja, dat was weer Riek, dachten ze en ze lieten zich voor de zoveelste maal meeslepen door haar voortvarendheid en de pittige manier van iets te zeggen wat ze er door wilde hebben.

Tenslotte hadden ze er — buiten Ans — alle drie de

73