Het muizennest

bij je gekomen, maar het mocht niet, het was te druk voor

j^e”

„O, dat weet ik wel, dat bedoel ik ook niet,” haastte Riek zich te zeggen. „Ik vind alleen maar, dat jullie nu niet hatelijk behoeven te staan tegenover een kind, dat zo lief voor mij is geweest.”

„Neen, dat hoeven we ook niet,” vond Bep Feyens. „Het zal heus best meevallen met dat nieuwe kind en laten we nu niet zo flauw doen, juist nu Riek weer voor het eerst op school is.”

„Welja,” lachte Suus. „Als er mot moet zijn, laten we dan nog maar liever een poosje wachten. Zo’n eerste dag, hè?”

„Ja, zouten jullie het maar liever op,” ging Riek direct op het grapje in. „Nou, maar het plannetje dan. Kijk, ik zal deze winter niet zo mogen fietsen en ravotten als we dat vorige winters deden. Hè, zeg, als er sneeuw en ijs komt, dan mag ik niet mee doen. Nou,” viel ze zichzelf in de reden. „Dan maar niet, er is toch zoveel wat heerlijk is.”

„Je kleine nicht, hè, Riek? Is het niet enig om tante te zijn?” vroeg Bep.

„Nou, zalig, ik klit gewoon aan m’n naamgenoot.”

„Wat was nou je plannetje?” vroeg Ans. „Straks is het kwartier om en dan weten we nog niets.”

„Ik wou jullie voorstellen met ons zessen een club op te richten.”

„Wie is zessen?” vroeg Ans.

„Hè, uil! met Nita de Kruyve mee, dat weet je nu toch.” Suus gaf achter Riek’s rug om een oogje naar Ans, die haar gelukkig begreep.

„Een club,” ging Riek voort, „waar — lach jullie me nu niet uit —” het aangename aan het nuttige gepaard gaat. Kijk, ik heb tante Dok beloofd deze winter, waarin ik toch meer dan anders thuis zal moeten blijven, veel kleertjes te maken voor de arme stumperds uit de Zuigelingen-

63