Het muizennest

weest was, tintelend van levenslust, zó maakte Riek begin October haar intrede op de Mulo, waar de klasgenootjes, dank zij de hulp die jRiek van haar Baasje had gehad, haar in niets vooruit waren gekomen.

„Prachtig, Riek,” prees de Directeur. „Daar mag je meneer van Bellen dankbaar voor zijn. En jij krijgt een pluim op je hoed, dat je, ondanks je ziek-zijn, zo vlijtig gewerkt hebt.”

In het vrij kwartier kwam Riek met een plannetje voor den dag, dat ze uitgebroed had op haar zonneplekje tussen de dahlia’s.

„Zeg, moeten jullie horen,” was het tegen de vier vriendinnen, die haar lijfwacht vormden. „Ik 'heb, toen ik ziek was met een leuk meisje kennis gemaakt, een kleindochter van Baasje.”

„O, dat verwende kind de Kruyve?” vroeg Ans Dene-kamp. „Ze komt wel eens met haar ouders bij m’n tante. Een onuitstaanbaar wicht! Niets voor jou, Riek!”

Riek’s donkere ogen schoten vuur.

„Dat is weer Ans! Direct klaar met d’r oordeel! Ik zal niet zeggen, dat Nita een leuk kind was toen ik haar pas leerde kennen, maar het is niet helemaal haar schuld, dat ze zo was, dat vertel ik jullie naderhand wel eens. In ieder geval is ze er stukken op vooruit gegaan en nu zó gewoon en gezellig, dat ze echt in ons husje past.”

„Vind je het wel zo bar leuk, zo’n vreemde eend in de bijt?” vroeg Suus de Lange langzaam.

„Voor mij is ze dat niet. Voor mij is ze m’n hele ziekte een hartelijke, lieve vriendin geweest.”

Riek bedoelde er niets hatelijks mee, zei het alleen maar om Nita te verdedigen en er voor te zorgen, dat het zou gaan boteren tussen de klasgenootjes en Nita.

Maar de meisjes waren enigszins beschaamd door haar woorden en dachten, dat Riek, „speldenprikken weggaf.”

„Gunst, Riek,” zei Miep Berends. „Wij hadden dolgraag

62