Het muizennest

„Morgenochtend komt Dok je halen, dan mag je een uurtje bij Zus blijven en komt hij je weer ophalen. Kind, die Dok van jou, die mag je wel in het goud zetten.” „Hoor je dat? Morgen mag ik er heen,” jubelde Riek. „En Dok? Moeder, ik hoop, dat ik nog eens iets heel goeds voor Dok kan doen en al zou ik er ik weet niet wat voor moeten opofferen, ik zou het doen.”

„Nita-kind,” zei mevrouw. „Wat ben ik blij, dat je weer bij Riek bent. Je mag haar niet weer zo lang in de steek laten.”

„Neen, mevrouw,” beloofde Nita en ze was blij, dat mevrouw haar ook graag bij Riek zag.

„Muizenmoeder,” plaagde Riek. „Ik vind, dat u er niet eerbiedwaardig genoeg uitziet voor een Opoe! U moet uw best doen er wat ouder te gaan uitzien!”

„Ik beloof het je. En nu ga ik gauw aan de slag, want ik heb die goede tante Do voor alles alleen laten opdraaien en die zal ook wel verlangend zijn eens even naar IRiekje te gaan zien.”

„Mag ik u wat helpen?” vroeg schuchter Nita.

Achter Nita’s rug wenkte Riek, dat Moeder het aanbod toch aan zou nemen.

„Als je wilt, dan héél graag. Er zullen wel allemaal 'kleine dingen zijn, waar tante Do geen tijd voor heeft gehad en het is fijn als je ons er even doorheen helpt.”

„Zo trots als een hond met zeven staarten!” verkneuterde Riek zich, toen ze Nita fier achter Moeder aan zag lopen. „Ik hoop maar, dat ze niets breekt en geen enkele onhandigheid doet, want anders is haar moed foetsjie!”

’t Was half zes toen Nita, blozend en warm, bij Riek terug kwam.

„Zeg, je hebt het uitgehouden!” riep deze haar tegemoet.

„’t Ging eerst suf,” vertelde Nita. „Ik begon natuurlijk met over een drempel te rollen en toen liet ik een stapeltje schoon wasgoed tjoepen, dat ik naar één van de kamers

58