Het muizennest

„Witte muizen?”

„Bah, akelige dieren! Had je die willen hebben?” „Och, ze zijn wel schattig, maar ik geloof toch niet, dat ik er veel aan zou hebben.”

„Het is bruin.”

„Bruin?” Riek’s hart popelde.

„En het heeft flaporen.”

„O!”

”weet je het al?”

„Eenh...?”

„Ja, een hond. Een Spaniël! Een jonkie van Tony, de Spaniël van m’n dochter.”

„O, Baasje, Baasje!” zuchtte Riek wier ideaal het was een eigen hond te hebben. „En zou Moeder het goed vinden? Een jonge hond is zo lastig in huis en ik kan ’m nu niet zelf verzorgen en uitlaten.”

„Allemaal in orde. Je Moeder vond het direct best en de zorgen voor het hondenbeestje delen we allemaal samen, net zolang tot jij zelf voor hem kunt zorgen.”

„Ik ben zo vreselijk blij. Wanneer komt het?”

„Ik denk over een dag of veertien. Het kan nu nog niet weg bij de moeder. Nita komt het je zelf brengen. Het idee is van haar en toen ik er gisteren was, vroeg ze of ik het je vast vertellen wou.”

Stil lag Riek te genieten van het blije vooruitzicht een hond te krijgen.

„Mag-ie de hele dag bij me blijven?” vroeg ze dan. „Behalve de tijden waarop-ie uitgelaten wordt of we hem afstappen.”

„Wat zal-ie aan me gaan hechten.”

„Hij wordt nog verknochter aan je dan ik!” schaterde Baasje.

„Dat kan niet,” dolde Riek terug. „O, ik wou, dat die veertien dagen al om waren!”

„Nu geen gezeur, anders krijg je ’m niet,” bromde Baasje.

32