Het muizennest

een fidele kerel, daar kunnen we huizen op bouwen, hè, Moeder? Nou, kind, je oude Dok is bar in z’n knollentuin en als je zoet bent komt tante Dok bij je, gewapend met haar breiwerk en een genoegelijk boek om je uit voor te lezen.”

Dokter stapte de deur uit, maar voor hij de deur achter zich sloot knikte hij haar nog even bemoedigend toe en hij kreeg een dankbare blik terug uit twee schitterogen.

Er was een maand verlopen na die dag en Riek lag nog steeds in bed en mocht maar af en toe eens rechtop in de kussens zitten. Haar oogen stonden niet meer zo hol in 'het bleke gezichtje en de handen waren niet meer zó wasbleek, maar de hoest wilde niet wijken en de temperatuur bleef nog iets te hoog.

„Dat ik nou ook juist zo dom moest zijn om in zo’n gure tijd ziek te worden,” klaagde ze tegen Moeder, die zoveel als haar tijd het toeliet bij haar bed zat. „Het wordt zo moeilijk, Moes, om geduldig te blijven. Ik verlang zó naar school, naar de meisjes uit de klas. En wat zal ik toch achterop komen, ik blijf natuurlijk een jaar bakken!” „Als je beter bent zullen we je laten bijwerken,” troostte Moeder.

„Dat kunnen we toch niet missen,” lachte Riek alweer. „Wat doet u rijk! En dat nog wel, nu mevrouw Bakker ons muizennest gaat verlaten!”

„Wie heeft je dat nu weer verteld?” vroeg haar Moeder een beetje korzelig. Ze wilde de zorgen van het huishouden immers zo graag verborgen houden voor Riek.

„Dè Pleun natuurlijk! En op haar gewone koddige manier ! „De oude madam neemt de benen,” vertelde ze „Ik lekker, Riek, ik kan ze missen als kiespijn, die ouwe sja-grijn!” Dit, mevrouw van Dongen, waren de berichten die uw duizendpoot me gaf!”

„Helemaal niet aardig van Pleun om op die manier over mevrouw Bakker te spreken. De ziel kan het immers niet helpen, dat ze vaak wat neerslachtig is. Ze heeft veel

i r