Contrasten

94

Liefhebberijen had hij vele, maar ook hierin was hij zeer veranderlijk en weinig volhardend.

Het eenige, dat tot volle ontwikkeling bij hem was gekomen, was zijn gulheid en spontaniteit. Dit maakte hem ook zoo bemind bij zijn vrienden.

Had hij niet als kleine jongen zijn geheele post-zegel-verzameling, die hem zoo na aan 't hart lag, geschonken aan een vriendje, dat bij een auto-onge-luk zwaar gewond was en langen tijd moest liggen. En was hij in latere jaren niet direct bereid een vriend, die in nood zat te helpen met al wat hij bezat?

Bizonder muzikaal, bezield met een groote liefde voor de muziek, studeerde hij dan weer met het grootste animo viool, om eenige maanden later te verklaren, dat hij veel meer voelde voor saxophoon.

Toen hij ook hierop weer een aardige hoogte had bereikt werd de saxophoon in een hoek gezet, om plaats te maken voor een clarinet en zoo werd z'n kamer langzamerhand gevuld met allerlei muziekinstrumenten en werden de huisgenooten afwisselend vergast op de jammerklachten van een ukelele, de parelende toontjes van een dwarsfluit, of de klanken uit een van Fred's andere instrumenten.

Tot op een gegeven oogenblik alles zweeg, Fred een schilder-manie kreeg, hij z'n kamer in een atelier herschiep en hoogst ernstig in een lange linnen jas voor z'n schildersezel stond. Ook hierin bereikte hij wel iets, doch volmaakt werd het allerminst.

Na deze kunst-bevlieging werd hij dans-maniak en