Contrasten

92

luchthartige, de onbezonnene vaak, die al wat het leven aan prettig boods, aannam als iets dat van zelf sprak en aan iedere gril, die in zijn hoofd opkwam onmiddellijk toe gaf, die de meisjes waar hij mee omging beschouwde als aardig speelgoed, net goed genoeg om een flirtje mee op touw te zetten, juist hij had in zijn moedelooze, trieste oogenblikken het Zwitsersche meisje noodig, dat zich van het eerste oogenblik waarop hij haar gezien had, een vastere plaats in zijn hart had veroverd, dan wie ook.

„Onzin," had Paul hem ironisch gezegd, toen ze op een avond, nadat Paul een tijd lang voor hem gespeeld had, zwaar hadden zitten boomen en Fred, door Paul's meestelijk pianospel uitermate bekoord, zich meer had laten gaan, dan anders zijn gewoonte was en hem verteld had van zijn apart en groot gevoel voor het meisje uit Interlaken. „Je reinste onzin! Je praat jezelf in, dat het meisje de eenige is waar je van houdt! Ik heb je nu drie maanden meegemaakt en ken je wel zoo'n beetje. Je bent een aller-charmantste kerel, maar een half mensch. Je doet niets heelemaal! Je bent een kerel vol bevliegingen. En zoo is het met je sympathieën ook. Vandaag is het Norinchen uit Interlaken en morgen krijg je een brief van Gretchen uit Berlijn of Mary uit Engeland en je verbeeldt je plotseling, dat je dol op het schaap bent en je krijgt zóó'n heimwee naar het kind, dat je wel ventre a terre naar haar toe zoudt willen rennen. Zet die Norine nu maar uit je hoofd, want dat wordt toch niets. Die ben je weer vergeten, als je drie dagen