73
Madchen, mein Madchen''. Dat te hooren van hun Tauber, hun Duitschen Caruso, eine Wonne!
De moeder smolt en de dochter smolt, alleen maar bij de gedachte daaraan.
En alsof Fred hun gedachten geraden had, zette hij een plaat op van Sophie Tucker en bij dat heesche gegil van de vrouw met de mannenstem vluchtten de drie dames als opgejaagde klipgeiten naar rustiger gewesten.
Fred lachte nog eens na toen hij aan dien rumoe-rigen avond dacht en aan de woede van Margret, toen Sally, met een van haar beroemde boks-stooten Fred uitnoodigde het vervelende „ge-miss" te laten varen. Zij zou dan ook ,,Fred" zeggen, dat was veel genoegelijker.
Margret, die toch al tot barstens vol was geweest over de sportkousenvertooning bij het avondtoilet, had Sally ten aanhoore van alle gasten een niet malsche reprimande gegeven en van dit oogenblik af, was het oorlog gebleven tusschen de twee meisjes.
Margret, die de taak die ze op zich genomen had tot het einde toe wilde volbrengen, had toch gezorgd, tijdig klaar te zijn om de tocht naar die Jungfrau mee te maken, maar ze had een ongenaakbaar air en Fred was in volkomen ongenade bij haar.
Paul, die er een zeker behagen in schiep, men-schen die nijdig waren, te voeren, was allerchar-mantst tegen Margret en laakte Sally's gedrag van den vorigen avond zeer.
Waarop hij door Margret tot vertrouwde werd ge