63
op intiemen voet kwam met Norine en haar vader.
„Gaat mevrouw toch mee?" vroeg Norine verrast.
„Ja, dank zij jouw bemoedigende woorden. Ik ben je toch zoo dankbaar, Norine. Mijn vrouw is heel angstig en nerveus gebleven na haar operatie en altijd maar bang, dat ze zich teveel vermoeit. Het vele praten met jou heeft haar ontzaggelijk veel goed gedaan en ik begrijp nu beter dan ooit, waarom Professor van Buuren op een verblijf in dit hotel aandrong. Ik hoop nog eens in de gelegenheid te zijn je al je lieve zorgen voor haar te kunnen vergoeden."
,,Wie weet," lachte Norine en ze dacht aan wat mevrouw haar gezegd had, van het groote hotel in
Holland, in de stad waar Mieke en Fred
woonden.
En ze begreep ineens, waarom haar verlangen naar Holland zoo groot was en ook dat het niet alleen kwam door het vertellen van moeder over het land met de groene weiden en de onbegrensde zee.
„U moet maar niet den grooten Ausflug maken naar die Jungfrau," ried Herr Röstel aan. „U kunt beter tot Lauterbrunnen of Scheidegg gaan, dat is minder vermoeiend voor mevrouw en de natuur is er zoo wondermooi, er valt genoeg te genieten."
„Gaat u morgen? dan gaan Sally en Miss de Bruyn ook."
„Kijk eens aan! dat is gezellig! Miss Sally is wel erg druk, maar ze is heel vermakelijk. We amuseeren ons kostelijk met al haar malle streken, al gaat ze wel eens te ver. Weet je wat, Norine, je moest