Contrasten

53

een ondeugend knipoogje gevend, ging hij naar de lift. Maar halverwege keerde hij zich om.

„Wordt er gedanst vanavond?" informeerde hij.

Norine en Sally schoten in een lach.

„Ja, natuurlijk, er wordt iederen avond gedanst," spotte Sally. „Ziet u die drie dames daar zitten? Die fox-trotten, dat de veeren uit hun kuif vliegen!"

„Sally!" waarschuwde Norine.

„De dansende lorretjes!" gierde Sally, terwijl haar ranke beenen eenige belachelijke dans-passen maakten.

„Wij dansen vanavond," beloofde Paul.

„Ach, we hebben hier immers geen muziek in dit middeleeuwsch hotel! Sorry, dearest," dit tegen Norine.

„Never mind! We hebben onze muziek bij ons. Stel u voor, dat Fred op reis zou gaan zonder een van z'n beroemde gramofoons!" spotte Paul.

Sally maakte een luchtsprong.

„Fijn! Eindelijk weer eens dansen!"

„En je hebt zoo vaak in het Kurhaus gedanst!" verwonderde Norine zich. „Je hebt nogal geen klagen, dat je niet gedanst hebt!"

„Och loop rond! Noem je dat dansen? Ik noem het sukkelen, zeulen! Die twee Engelsche joggies, die hier logeerden en waar Margret en ik wel eens mee rond huppelden, waren gewoon van hout! Margret vond, dat ze uitstekend dansten. En — zoo — correct!" Ze bootste Margret's wat teemerige stem na.