Contrasten

52

Fred keek verrast naar het rookend jog in de deurpost.

„Wie is het?" vroeg hij nieuwsgierig.

„Net wat voor u! Een American girl!"

„Potztausend! Stel me voor, Norinchen, en onmiddellijk! En staak in Godsnaam je ge-meneer! Dat zei je de vorige jaren immers ook niet; doe niet zoo uit de hoogte, Norinchen, en roep Miss America!"

„Je bent niets veranderd, meneer Fred. Net zoo’n dwingeland als je verleden jaar was.”

„Ik ben wèl veranderd, Norinchen! Je zult het

•    ff

zien.

„I hope so! Sally mag ik je even een ouden gast van ons voorstellen?”

Sally, met hooghartig air, maar inwendig tuk op de kennismaking, keerde zich naar hen toe.

Paul Linga, die met Norine’s vader had staan praten, kwam, Sally snel opnemend, naderbij en liet zich aan haar voorstellen.

Er was even een oppervlakkig gesprekje, zooals menschen dit voeren, die pas aan elkaar voorgesteld zijn en elkaar toetsend, den juisten toon nog niet te pakken hebben.

„Hoe laat is het diner ook weer?” vroeg Fred. „Kunnen we ons nog dressen vóór dien tijd?"

„Met gemak, het diner, is pas om half acht,” stelde Norine hem gerust.

„Dan gaan we ons nu opfrisschen. Kom mee, Paul! Straks mag je weer flirten.”

En zijn vriend onder den arm nemend, de meisjes