Contrasten

48

gegaan, niet met de lift, evenmin behoorlijk gebruik makend van de trap, maar in een vaart glijdend langs de leuning, wat ze, nu ze de Noorsche broek aan had, zoo pleizierig vond, dat ze het noodig vond dit spelletje eenige keeren te herhalen.

In de hall zaten de breiende Duitsche dames en „het klachtenboek" en ze keken als drie verschrikte kakatoe's toen Sally langs de trapleuning naar beneden kwam roetsjen en vlak bij hun tafeltje neerdaalde.

„O, sorry!" mompelde ze, toen het „klachtenboek" van schrik opsprong en haar verontwaardigd aankeek.

„Ein Skandal! einfach infam!" zei nijdig de breiende mama en Sally vond, dat ze er uitzag als een opgeblazen kalkoen.

De dochter legde haar breiwerk neer, mat Sally met een blik die boekdeelen sprak en mompelde: „Frechtaks!"

Sally die op de kostschool haar Duitsch tamelijk goed geleerd had, amuseerde zich met hun woede, en ze moest geen Sally geweest zijn, als ze het spelletje niet tot in den treure herhaald had, om telkens met een grooteren afsprong bijna vlak tegen hun tafeltje aan te tuimelen.

De drie dames zochten eindelijk spin-nijdig een plaatsje op, dat verder verwijderd was van de trap en toen had Sally al gauw genoeg van het spelletje.

Ze bungelde het bureau binnen, vond er Norine noch haar vader, slenterde de vestibule door, de