Contrasten

47

Want, Sally, slimmer dan zij vermoedde, had, toen Margret nog gast in haar vader's huis was, heel goed begrepen, dat alle hartelijkheid een uitvloeisel was van Margret's wensch om het prettig en zorgeloos leventje, dat ze bij Ethel geleid had, te kunnen voortzetten.

Het zou een klein kunstje voor Sally geweest zijn haar vader te bewegen een andere dame als reisge-noote te zoeken voor zijn dochter, maar het meisje was bang van kwaad tot erger te zullen vervallen en ze verzette zich dus niet tegen haar vader's wensch.

Maar ze had Margret volledig door en het was Sally tot een zekere sport geworden het geduld van haar reisgenoote op den proef te stellen door de meest overmoedige en onzinnige dingen te doen en hoe meer Margret zich ergerde, des te liever het Sally was.

Tot ze ook van dit spelletje, dat haar een tijd lang wat afleiding had gegeven, genoeg kreeg, waarna de eindelooze verveling zich weer van haar meester maakte, waardoor ze een waarlijk onaangenaam reisgezelschap werd.

Het was dan ook zeer begrijpelijk, dat Margret haar meer snauwen dan goede woorden gaf en hoe groot ook haar verlangen was om te blijven genieten van het onbezorgde bestaan, dat haar bovendien nog een stevig salaris gaf, ze begon toch naar het einde van de reis te snakken.

Sally was na hun woordenwisseling naar beneden