Contrasten

31

Sally sprong van de balie het bureau binnen en haar arm om Norine’s schouders slaande, zei ze:

„U bevalt me, Miss Röstel. Ik denk, dat we het heel goed samen kunnen vinden. Geeft u me wat werk, dan kom ik misschien van die doodelijke verveling af.”

En haar vilten hoedje op de copieerpers smijtend, haar mantel en bont op een stoel, ging ze voort:

„Ik houd van hotelwerk! In Zürich, waar we een tijdje waren, heb ik in de Bar geholpen! Ik heb net zoo lang gezeurd, tot de Gérant het me toestond. Ik ben specialiste in shaken! Vijf en twintig verschillende cocktails kan ik maken! Heeft u hier geen bar? Jammer! Ik zal vanavond een Angelkiss voor u maken, zoo'n kiss heeft u uw heele leven nog niet gehad!”

Ze lachte een heldere, frissche lach en Norine, die haar eerst onverdragelijk had gevonden, voelde zich overwonnen door dien smakelijken lach en het mooie, roode mondje, waarin de gave tanden als parels blonken.

„Is er hier een dancing?” vroeg Sally, onderwijl de schrijfmachine inspecteerend.

„In het Kurhaus wordt ’s avonds gedanst.”

„Gaat u met ons mee vanavond? U is mijn gast.” „Dank u voor de vriendelijke invitatie, maar ik kan onmogelijk.”

„Ónmogelijk!” verbaasde Sally zich. „Wat is er nu onmogelijk als i k iets wil? Heeft u teveel werk? Well, dan zal er toch wel iemand zijn, die voor