17
De heele inrichting van dit niet bepaald eerste klas hotel wees erop, dat de inventaris niet zóó kolossaal was, als het meisje het wilde doen voorkomen en een fijn lachje gleed over het bleeke vrouwengelaat.
,,0, maar dat is heel prettig," zei ze geanimeerd. „Dan durf ik met mijn heele vragenlijst voor den dag te komen."
„Daar zullen we 't hebben," dacht Norine en ze voelde zich niet op haar gemak.
„De handdoeken," zei langzaam mevrouw van der Meerlen, „zijn zoo erg dun. Kunnen we daar badhanddoeken voor krijgen?"
„Badhanddoeken?" Norine vroeg het langgerekt om even tijd te winnen tot antwoorden: „Badhanddoeken, tja, weet u, het was weken lang zóó vol hier in huis! Alle wasch is weg, maar ik wil toch pro-beeren...."
„En dan," ging mevrouw, half bevredigd door het antwoord voort, „het is hier afschuwelijk koud. Heeft u niet een electrische kachel, wanneer de verwarming niet brandt?"
„Veel op de kamer zijn en dan een electrische kachel!" berekende Norine, „dat kost nogal niets!"
Ze kwam in de verleiding om snibbig te zeggen, dat mevrouw dan maar op Hanckerl moest wachten, dan zou ze verwarming kunnen hebben zooveel als ze wilde. Die rijke kerel zou natuurlijk geen kosten sparen om het hotel even comfortabel te maken als de twee andere hotels die hij bezat en waartegen ze nooit op hadden kunnen concurreeren.
Contrasten. 3