Contrasten

119

ach, dear Sally, ieder land heeft z’n eigen gebruiken en gewoonten. We zullen maar rustig afwachten, wat er gaat gebeuren.”

,,U heeft er toch niets tegen?” vroeg Sally kamp-lustig.

„Ik zou niet durven! Maar, zonder gekheid, ik heb er werkelijk niets op tegen, alleen lijkt Fred me wat erg jong om zich nu al te binden."

„Norinchen is serieus voor twee, die zal hem wel in den band weten te houden, net als ze het mij doet, als ik tenminste vlak bij haar ben.”

Norine kwam het bureau binnen, gaf een kreet van verrukking toen ze de vaas met orchideeën zag en het kaartje lezend, zei ze verbaasd:

„Neen, maar, wie had dat kunnen denken! En hoe eensgezind zijn ze! Ich bin einfach paf!”

„’t Valt je tegen, dat ze niet van mij zijn, hè, little monkey?” grinnikte Sally. „Maar mijn bloemenhulde komt zoodra de toestemming van de Hollandsche ouders binnen is. Zoolang die niet j a hebben gezegd erken i k jullie verbintenis niet.”

„Ja, dat is zoo heelemaal in Sally's lijn,” lachte Herr Röstel.

„Wat een huichelachtig wezen!” vond Norine. „Als ’t van jou afhing hadden we ze voor een fait accompli gesteld.”

„Of course!”

„Daar heb je de gezworenen met Fred," zei Norine, die het drietal in de hall zag staan. „Ik ga ze even bedanken.”