Contrasten

118

goed verzorgd waren, was door de kleine bezigheden, die Sally haar uit de handen nam, zeer gebaat, vooral nu ze wat vrijen tijd wilde overhouden om met Fred samen te kunnen zijn.

Sally's vlugge vingers sloegen een roffel op de machine en haar rappe voetjes, die ze onmogelijk stil kon houden, trappelden mee.

Herr Röstel, die aan het andere bureau zat te werken, keek even lachend op naar de kabaal makende typiste, maar toen ze in het vuur van haar werk ook nog luidkeels een echt Amerikaansche song ten beste gaf, vond hij het noodig haar tot de orde te roepen.

„So sorry!' lachte ze hel op. „Ik vergeet altijd weer, dat ik hier m'n fatsoen moet houden."

De portier kwam binnen, zette de zoo juist bezorgde vaas met orchideeën op Norine's bureau.

„Ach, wie schön, wie wunderschön!" zuchtte Sally, die af en toe gaarne haar Duitsch luchtte.

„Wie stuurt Norine een zoo vorstelijke bloemenhulde?" vroeg Herr Röstel verbaasd.

„Sally, met het onschuldigst gezicht van de wereld, opende het envelopje, dat er aan bengelde en reikte hem het kaartje over.

„Een beetje voorbarig!" lachte Herr Röstel.

„Hoezoo? ze zijn toch verloofd."

„Dat staat nog niet zoo vast. Eerst afwachten hoe Fred's ouders er over denken."

„Hè, alweer dat gezanik! Bij ons in Amerika----”

„En bij ons in de Schweiz en bij hun in Holland----