Contrasten

117

zijn te laf, om Fred eerlijk te zeggen hoe ze over zijn Norinchen denken. Ik zal 't hem niet overkleppen en haar ook niet, maar ik zal m'n oogen en ooren open houden, want die meneer Paul bevalt me niet."

Met versnelden pas liep ze door, net zoolang, tot ze aan een bloemenzaak kwam en steeds was om haar ondeugenden mond die spotlach.

„Ik zal edelmoedig zijn en ze niet laten bloeden voor mijn streek. Ik heb er pret genoeg van gehad."

Ze koos een sierlijke vaas uit, die ze liet vullen met prachtige takken orchideeën.

„Het duurste is immers niet duur genoeg voor Norinchen," dacht ze, toen ze de chèque uit haar chèqueboekje scheurde en het tamelijk hooge bedrag invulde,

„Wat zullen de lafaards kijken als Norinchen ze bedankt,” genoot ze, toen ze den chef van den bloemenzaak op het blanco kaartje had laten schrijven:

Herzlichen Glückwunsch Margret—Paul.

En ze vond, dat de morgen, die zoo vervelend begon, hoogst amusant beloofde te worden.

In gestrekten draf ging ze naar het hotel terug en regelrecht naar het bureau waar ze haar arbeid van iederen morgen ging doen, het typen der menu’s.

Norine, die 's morgens haar rondgang door het huis maakte, om te zien of alle kamers door het personeel