Contrasten

103

langer en zeg, dat je het met me aandurft. Je zult er nooit berouw van hebben."

Hij keek haar zoo smeekend aan en Norine voelde, dat deze keer al haar twijfel ging verdwijnen voor de macht van twee donkere, vragende oogen. En haar kopje tegen zijn schouder leggend, gaf ze zich gewonnen.

Zoo bleven ze een tijdje stil-gelukkig zitten en er was in Fred een groote triomf, dat alles nu toch gekomen was, zooals hij zich voorgesteld had, toen hij Paul dwong met hem naar Interlaken te gaan.

„Fred, o, Fred, wat zullen ze er bij je thuis van zeggen?" vroeg na lang zwijgen een benauwd stemmetje.

„Wel, moeder en Mieke zullen het daverend vinden. De Piepert zal misschien lichtelijk nijdig zijn als hij hoort, dat ik me al zoo jong wil binden, schoon drie en twintig me niet te jong lijkt om je te verloven. Enfin, dat waait wel over, zoo'n bui van den ouden baas en after all zal hij het een heele geruststelling vinden, dat ik nu een beetje aan de toekomst ga denken en geen dolzinnigheden meer zal uithalen."

„Dus je bent werkelijk van plan je leven te gaan beteren?"

„Natuurlijk! Nu ik jou heb, wordt alles anders. Dit heeft me eigenlijk al dien tijd ontbroken. Jij zult absoluut een ander mensch van me maken."

„I hope so!"

„O, daar ben ik zeker van, En ik ga werken als