Tine Durieu

„Maar dokter, wat moet u dan beginnen als Tine trouwt ?”

„Tine trouwen, dat kind ! Daar is ze toch nog veel te jong voor.”

„Ik geloof, dokter, dat u vergeet, dat „het kind” al achttien is !” lachte Wim.

„Ja, maar dat is toch nog veel te jong om aan trouwen te denken.”

„Niet om er aan te denken,” vond Wim.

„Nu, ik hoop maar, dat mijn kind er nog vooreerst niet aan denkt, we houden haar nog veel te graag thuis.”

„Ja, dat zegt iedere vader,” plaagde Wim, „Maar de liefde houdt daar geen rekening mee.”

„Nu,” lachte dokter Durieu. „Ik zal er maar niet teveel over piekeren. Voorloopig is er nog geen kaper op de kust.”

„Wie weet,” zei Wim geheimzinnig. „Daar zou ik maar niet te vast op vertrouwen, dokter.” Ze waren intusschen Casa Bianca genaderd en zagen al in de verte de lichte toiletjes van Dé en Tine door het groen schemeren.

„De dames hebben al toilet gemaakt,” zei Wim. „Zijn we zóó laat ?”

Dokter Durieu haalde zijn horloge te voorschijn.

„Drommels, Wim, dat ziet er leelijk voor ons uit, ’t is al half zes.”

„Geen nood,” lachte Wim. „Dé is een model-

54