Tine Durieu

vriendin en dan leg ik me alweer als een kalf bij het regelement neer.”

Dokter Vermaas barstte in een schaterlach uit.

„En U is waarschijnlijk de oorzaak van dit alles,” ging Tine overdroten voort. „U heeft Dé en Wim tot een paar model-ouders van de ergste soort gemaakt.”

„Och, juffrouw Durieu, Uw verwijten treffen me diep,” lachte dokter Vermaas. „En tot mijn spijt, kan ik u niet beloven een verandering in het programma te brengen. Ik vrees zelfs, dat ik, met het oog op Uw verblijf, nog strenger maatregelen moet aanraden.” „Wel ja,” zei Tine verontwaardigd. „Nóg strenger. U is gewoon het schrikbewind !” Ze schoten allen in een onbedaarlijken lach, vooral, toen Tine dreigde hem voortaan „het schrikbewind” te blijven noemen.

„Ik moet bepaald probeeren me van dien blaam te zuiveren,” lachte dokter Vermaas. „Hoe kan ik U goedgunstiger voor me stemmen, juffrouw Durieu ?”

„Door mijn neef Carlo meer vrijheid te laten.” „Maar, juffrouw Durieu, u, als doktersdochter moet toch weten, dat men een kleinen flierefluiter van een paar weken geen meerdere vrijheid kan toestaan. Probeer u liever een model-tante voor dat eerste neefje te worden.”

„Ik beloof ’t u dokter. Uw woorden hebben

30