Tine Durieu

allen geroemd werd om de artistieke inrichting.

„Wat is die lambrizeering mooi,” zei Professor Greve, de donker eiken lambrizeering bewonderend, waarmede de muren te halver hoogte betimmerd waren.

Daarboven was een behang aarigebracht in een modern patroon, gemaakt naar een ontwerp van Wim, dat meewerkte tot de warme harmonie van kleuren die den geheelen salon kenmerkte.

Ook de meubels waren van zeer modernen stijl, waarbij de ontwerper rekening had gehouden met den bijzonder goeden smaak van de bewoners.

Aan de muren hing een mooi schilderij, het huwelijkscadeau van Dé en Wim en een mooie Breitner, die mevrouw van Beek ze afgestaan had van haar collectie schilderijen.

Een fijne, doorzichtige Lanooy-vaas op een donker gebeitst tafeltje en hier en daar een fijn bibelot verhoogden den gedistingeerden eenvoud van het geheel.

„Kinderen, wat is het hier smaakvol en fijn,” zei mevrouw Greve, die verrukt was over den salon.

En niet minder opgetogen waren ze allen over het geheele huis, dat van boven naar beneden bekeken werd.

Toen werd het tijd om te dineeren.

Het moet gezegd worden, Tines eerste dineetje

228