Tine Durieu

vreeselijke Jan Hen worden, zoo altijd bij vrouwlief thuis.”

Toen hij weg was, telefoneerde Tine de meu-belinrichting waar ze alles gekocht had voor de studeerkamer en verzocht hen den volgenden morgen na 10 uur alles te bezorgen.

Haar order werd stipt uitgevoerd en om elf uur in den morgen hield een groote tapissière voor de deur stil, waarin alles wat Tine besteld had.

Vlug en handig werd de boel naar boven gebracht, en nu gingen de meubelmakers aan het werk.

Ernst zou dien dag niet thuis komen koffiedrinken en ze hadden dus ruimschoots den tijd om alles in orde te krijgen.

Tine wees zelf de plaats aan waar alles moest staan en toen de kamer geheel in orde was, bleef ze sprakeloos van bewondering staan. Het was nog mooier, dan ze gedacht had.

Toen de meubelmakers weg waren begon ze, bijgestaan door Dirkje, vlug de boeken en muziek te rangschikken in de mooie, donkere boekenkast met het zware donkerbruine gordijn ervoor. Ze wist precies, hoe hij het gaarne hebben wilde.

„Trrrrr....” rinkelde plotseling de electrische huisbel.

„Gommenikkie, wie hebben we daar ?” zei Tine, niet erg mevrouwelijk tegen Dirkje.

214