Tine Durieu

„Hoe dikkels kan ik naar me femilie in de sted ? En betaalt uwes het raasgeld en wat is me loon en geeft uwes me bewessching ampart of bin ik bij uwes in de wesch ? En hoeveel vraaie avede hep ik ? En....”

„Toen werd ’t me te machtig en onderbrak ik haar kortaf met een :

„Ik zal geen gebruik maken van uw diensten.” Ze keek me één oogenblik aan of ze me op wou eten, toen zei ze verontwaardigd :

„Mot je nog boontjes of lust je niet meer ?” en draaide met een heerlijk minachtenden trek in haar schollekop de salon uit.”

Een daverend gelach volgde op het verhaal van Tine.

„Maar hoe kom je nu aan een dienstmeisje,” zei Juffrouw Bergsma.

„’t Zou juist zoo gemakkelijk zijn, als je er een had vóór je aan het inrichten van je huis begon, je zoudt haar dan kunnen laten schoonmaken.”

„Practische moeke,” zei Tine.

„Daar had ik in geen zeven j aar aan gedacht.” „Zeg eens, Tine,” zei dokter Durieu. „Ik geloof, dat vrouw Steyn een zuster heeft, die van betrekking wil veranderen.”

„Dat zou prachtig zijn,” zei Tine.

„Direct werk van maken.”

De zuster van vrouw Steyn was gaarne bereid bij Tine in betrekking te komen. Het was

209

Tine Durieu 14.