Tine Durieu

Ze lachten allen hartelijk om Tines commando en het gehoorzame gezicht waarmee Ernst het bevel opvolgde.

Toen Tine en Ernst dien middag aan tafel kwamen, wachtte hen een groote verrassing.

Mevrouw Van Beek, die geen dag langer had kunnen wachten om haar geliefde kinderen te zien, was onverwacht overgekomen en zou, op aandringen van dokter Durieu, een paar weekjes blijven logeeren, om naar hartelust te kunnen genieten van de kinderen.

Dokter en Juffrouw Bergsma hadden dien middag de grootste moeite, om de jongens en Mia kalm te houden. Telkens weer brak hun vreugde over de thuiskomst van Tine en Ernst los. En Tine zat maar met stralende oogen van den een naar den ander te kijken. O, hoe goed was het, weer thuis te zijn.

Heel zacht nam Ernst haar hand in de zijne en vroeg :

„Ben je nu volmaakt gelukkig, vrouwtje ?”

Hij had geen antwoord noodig, haar oogen zeiden hem genoeg.

192