Tine Durieu

onder leiding van den hoofdonderwijzer een feestlied toe.

Het waren allen kinderen die dokters Tine goed kende, waarmee ze ’s winters samen gekomen was, om ze handwerken te leeren of mooie boeken voor te lezen.

Wat klonken de jonge stemmetjes blij in dien heerlijken voorjaarsmorgen.

Toen het lied geëindigd was, kwam het kleinste meisje naar voren en bood de bruid een mooie bouquet aan.

Tine kuste het kleine ding hartelijk en ze wuifde ze allen toe en dankte den hoofdonderwijzer voor de lieve verrassing.

Toen namen de bruidsmeisjes den sleep van de bruid weer op, en strooide Nettie Cortelingen met milde hand bruidsuikers naar de schoolkinderen.

En voort ging het weer in de auto’s naar het huis van de bruid.

Hier wachtte hen weer een verrassing. Voor het doktershuis stond het fanfare-corps van het dorp en toen het bruidspaar uit de auto stapte, bliezen de corpsleden hun een vroolijken marsch toe.

En schoon de muzikale ooren van den bruigom hem af en toe geweldig pijn deden, was hij toch, net als zijn bruidje, zeer ingenomen met de aardige aubade die men hun bracht.

De mannen werden in den tuin onthaald en

160