Tine Durieu

lijksch kattebelletje aan Ernst schrijven.

Ik piep ’m, hoor ! Geef den kleinen schat een schep zoentjes van me.

Massa’s liefs voor jou en je besten man, van

je Tineke.

N September ’2l.

Lieve Tineke,

Wim en ik hebben je prettigen, langen brief met veel genoegen zitten lezen.

Ja, wel ben je veranderd, dat spreekt uit iederen regel van je brief.

Waar is Juffertje Luchthart tot Overmoed ? Verdwenen ! heelemaal van het tooneel, verdrongen door de a.s. mevrouw van Beek !

Fijn is dat! Want weet je, Tinelief, wat aardig stond in het heel jonge meisje, dat zou lang niet zoo passen bij Tine als jonge vrouw en ik ben zoo blij, dat je nu bent geworden, zooals ons lieve pleegmoedertje altijd hoopte, dat je worden zou.

Ja, Tineke, het geluk maakt ernstig, stil en rustig.

’t Is heel begrijpelijk, dat het je nog zoo vreemd is zonder Ernst. Jullie waren in die zalige zomervacantie ook zooveel samen. Maar drie maanden zijn gauw om, vooral, als je ze goed besteedt.

Zoo echt verstandig van mevrouw van Beek,

114