Confetti (geschreven samen met Cissy van Marxveldt)

,/t Is altijd een bijzondere jongen geweest. Hij had vroeger ook al zoo'n interessant gezicht.”

Maar Gredske zei tegen meester: „Ik ken er niet over uut. Ik ken er niet over uut.” En steelsgewijs keek ze aldoor naar de lange sabel, die in de hoek van de kamer stond. Ze scheen nog meer bevreesd voor Onne dan vroeger ...

De 2e luitenant O. Piersma ging over naar het vliegcorps. „Zijn oude, avontuurlijke neiging, die een uitweg zoeken moet,” verklaarde meester aan meesterke, die hoofdschuddend iets zei van: „Wat bezielt hem nu weer?”

En het dorp — dat schudde ook het wijze hoofd en keurde af: „Nou gaat ie vliegen. Waarom mut er nou vliege? Waar is dat voor noadig. Daar sal wel wat achte sitte. Miskien mut er wel vliege voor straf!”

Ja het dorp schudde het wijze hoofd en rakelde alle kwajongensstreken van Onne weer op, van de leege fietsbanden af, tot het wegloopen, en de koekepan aan de staart van Hector van de timmerman, toe. Neen het dorp was weer heelemaal niet tevreden over Onne Piersma. En meester, die dat alles geduldig aanhoorde, glimlachte fijntjes en een weinig berustend.

En op een mooie, heldere zomermiddag viel ergens op de heide bij Soesterberg een vliegtuig neer, en lag daar stil, als een groote, vleugellam geschoten vogel. De warme, bloeiende heide omboog het gezicht van Onne Piersma, het bleeke gezicht onder het laaggroeiende haar ...

De volgende dag stond in alle groote bladen: „Heden had op de Soesterheide een droevig vliegongeluk plaats. Onze veelbelovende, kranige vliegenier, de 2e Luitenant O. Piersma is met zijn machine op onverklaarbare wijze naar beneden gestort, en hedenavond overleden.” Dan volgden nog vijf waar-deerende regels.

66