Confetti (geschreven samen met Cissy van Marxveldt)

„Wat benne dat? benne dat Chineezen?”

De optocht werd gefilmd en 't was wat aardig je rakkers daar te zien rondstappen op het witte doek.

Een andere keer was er een groot concours voor harmonieën fanfare-corpsen.

„Kennemerland” had me verzocht hiervan het verslag te schrijven en ik zat twee Zondagen ijverig dit concours te verslaan. Een bekende illustrator maakte krabbels van alle dirigenten en had ook mij te grazen genomen.

De jongens van Ernst's school vonden me bepaald een bezienswaardigheid en telkens kwamen ze naar het tentje waar de pers zat, om „Ernst z'n moeder” te bekijken.

Toen er eenige weken later op het terrein van hun school een voetbalwedstrijd was, vroegen ze me in allen ernst om ook hiervan een verslag te maken.

De redactie van Kennemerland had schik in het geval en stelde z'n kolommen hiervoor open. Op den dag van den wedstrijd kwamen vier jongens me halen.

Ze liepen als trotsche haantjes naast me en ik was doodernstig, had zelfs een reporters-boekje bij me, wat den luister nog verhoogde.

Op het terrein stond een tafeltje en een stoel voor me klaar en daar heb ik nauwgezet den wedstrijd opgeteekend.

Al deze aardige voorvallen maakten alweer, dat *t ons aan het hart ging, toen we naar stad gingen wonen en vooral Lydia had erg te kampen met heimwee naar het rustige plaatsje waar al haar vriendinnetjes woonden. We gingen wel naar een gezellig huis, maar er was geen tuin en het staat op een drukke plek. Maar een mensch is, au fond, een gemakkelijk beestje en je went aan alles.

We begonnen met overal bloembakken te plaatsen en daaraan onze zaai-lust bot te vieren.

Toen kwam mijn man op den gelukzaligen inval, dat we best

52