Confetti (geschreven samen met Cissy van Marxveldt)

Ze is ’n slanke, al grijzende dame en ze draagt meestal zoo'n boendertje op haar hoed.”

„O, de brutale hond!” dacht Let, toch geamuseerd.

„Mevrouw Brink heeft indruk op u gemaakt,” lachte Kitty van Berlenen.

„Als ze lacht is ze om voor te knielen,” dacht Dick, haar smeltend aankijkend.

Bob plantte met volle kracht z'n hak op Dick's voet.

„Ai!” gilde deze.

„Sorry!”

„Ik moet u toch meer gezien hebben,” begon Dick weer, zich wendend tot Brink.

Deze keek eenigszins verbaasd.

„Hij heeft een erge kalme dronk” stelde Ab hem gerust.

„Zeg es, ben je mal!” zei Bob woest. „We zijn zoo nuchter als wat.”

„Ik ben er!” riep Dick plotseling uit. „Ik heb u verleden week in den Parijschen trein gezien.”

„Dat kan,” gaf Brink toe. „Ja, nu u *t zegt, herinner ik me toch ook uw gezichten en, neemt u *t me niet kwalijk, vooral den nikkerkop van uw vriend.”

„Maar de dames zagen we toen niet,” ging Dick onvervaard voort.

„Neen, toen niet,” spotte Letty.

„Wij zaten met m'n man's moeder niet rooken,” zei mevrouw Brink, die, evenals haar zuster vond, dat die mevrouw Meresteyn wat vreemd deed.

„Ja, ik kan ’t zoo’n reis van circa vier uur niet uithouden zonder een rookertje. Maar, apropos, ik liet op dien gedenk-waardigen reis m'n camera nog liggen! ^ft Was ook zoo’n herrie met alle bagage van m'n dames.”

„O!” gilde Letty plotseling.

„Wat is er nu weer?” Ab vroeg 't wat ongeduldig.

110