Het geitenweitje

97

had voorgesteld vond hun een saai troepje, dat boe noch ba zei.

„U moet eens komen als we er allemaal zijn,” zei Miep, die de verveling in de ogen van het meisje zag. „Op een Woensdag, zou dat niet eens kunnen?”

„Best,” stemde Meta direct in. „Moet u het Vader vragen.”

„Ik ben niet van plan al mijn dames af te dansen,” dacht de Greef toen hij Ans op haar plaats bracht, maar hij voelde toch ook wel, dat het schele ogen zou maken als hij alleen Ans vroeg.

„Vader?” vroeg Meta, die gebruik maakte van haar Vader’s goede stemming. „Mag ik eens op een Woensdagmiddag op de tikkamer komen, ik zou het zo enig vinden.”

Hij bromde iets onverstaanbaars, maar Meta maakte er uit op, dat het een toestemmend antwoord was en stelde vast, dat ze de volgende week haar opwachting zou maken.

„Het is een hoogst amusante boel bij ons,” lachte Ans. „Vooral als juffrouw Bwoese met de thee komt. We zullen zorgen iets lekkers bij de thee te hebben ter ere van de dochter van ons...”

„Aller opperste,” vulde Mar gauw in.

„Meta-kind, ga nu weer bij Moeder zitten,” gebood haar Vader, die al te grote intimiteit tussen zijn personeel en z’n dochter niet nodig vond.

„Jakkes, bij al die vervelende mensen,” mopperde Meta, die het sinds Ans’ terugkomst juist aardig begon te vinden.

„Gerritje,” zei de Greef, toen zijn dochter het bevel opgevolgd had. „We zullen onze dames gelijkelijk verdelen, dat zal dan net zowat met jullie tijd uitkomen. Juffrouw Steffens?”

Maar Miep, die zoals ze naderhand zei — liever dóód was gebleven, dan in de armen van haar baas weg te dansen, verontschuldigde zich met te zeggen, dat ze altijd zo duizelig werd van dansen, hetgeen niet geheel onwaar was. Dus danste hij met Mar, die er uitzag om te stelen en waarmee hij triomfantelijk langs het troepje medespelenden schoof, wetend, dat ze hem naderhand zouden

Het Geitenweitje