Het geitenweitje

95

maken,” dacht hij, terwijl hij zich kleedde voor de laatste acte, waarin hij een smoking moest dragen. „Verhoogt mijn respect bij de blagen,” lachte hij vergenoegd.

„Dit heeft mijn leven inhoud gegeven,” steunde Jes, toen ze na afloop van de comedie door de gang naar de foyer schoven. „De lieveling als jeune-amoureux gezien te hebben, heus, dat is iets, dat ik niet gaarne gemist zou hebben.”

„En hoe het hem afging!” verwonderde Mar zich. „Zou Ma de Greef niet uit elkaar zijn gesprongen van jalousie?”

De anderen beaamden het volkomen. Het was een openbaring geweest, vond Ans licht spottend.

„U kunt best nog wat blijven,” hoorden ze plotseling de bekende stem achter hen mopperen. „Er is bal na en ik laat me het genot niet ontnemen met de dames van de tik-kamer te dansen.”

„Zeg eens, kerel,” deed Gerritsen luidruchtig. „Dat had ik nu waarachtig nooit achter je gezocht! Je bent een doorgefourneerde courmaker! Wat zeg je wel van de verrassing ons allemaal hier te zien? We hebben wel iets voor je over, wat?”

De meisjes stonden wat onwennig tegenover een baas, die er zoveel minder gestreng uitzag dan ze hem gewoon waren te zien en de Greef vermaakte zich met hun verlegen houding.

„Gaan jullie nu vast in de grote zaal zitten, dan zal ik jullie straks aan mijn vrouw en dochter voorstellen. Gerritje, zoek een goed plaatsje voor mijn dames.”

„Zal gebeuren, machthebber!”

Even later zat Gerritsen als een trotse Pa midden tussen de vrolijk lachende meisjes.

„Ik vind jullie baas heus een alleraardigste man,” zei Clem ten tweede male.

„Moet je morgen eens komen,” noodde Miep.

„Vooral na zo’n doordanste nacht!” spotte Mar.

„Zeg, dat moest eigenlijk gekiekt worden als ie daar straks met een van ons weg hupst!” stelde Ans voor.

„Hou stil, daar stevent ie met Ma en doggie op ons af,” waarschuwde Jes.