55
het kind naar hem aarden? Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n eigenaardig kind gezien. Zouden ze het daar niet zo opmerken? Lotte heeft me er nooit over gesproken. Als ze niet oppassen kan zo’n kind opgroeien tot één van die overgevoelige, vreemde wezens die zo moeilijk voor zichzelf en voor anderen zijn.”
Clem was nog met een klant 'bezig toen Ans (de zaak binnen stapte. Eén van de drie dametjes Groenewegen, die knotten wol aan het opruimen was, noodde haar zolang in de kamer achter de zaak op Clem te wachten.
Ans begaf zich daarheen, vond er de twee andere zusters Groenewegen, die haar hartelijk begroetten.
„Ze hebben geen van drieën voor de lijn gezorgd,” dacht Ans vermaakt en ze keek naar de dikke dametjes, die er in de zelf gebreide japonnen uitzagen als opgestopte worstjes.
Er werd een kopje thee voor haar ingeschonken en Ans kreeg permissie zoveel uit de koekjesschaal te nemen als ze maar zelf wilde.
De dametjes Groenewegen waren bar in hun schik met de goede relaties, die ze door Clem’s komst in hun zaak gekregen hadden en ze lieten geen gelegenheid voorbijgaan, om Clem’s bloedverwanten te koesteren en te verwennen.
„Houdt u niet van handwerken?” vroeg juffrouw Alber-tine. „Heeft u niet eens lust zo’n mooie gebreide japon voor u zelf te maken?”
En vóór Ans nog kon antwoorden, zei juffrouw Leon-tine: „Zoekt u maar mooie wol uit, ik zal wel een patroon van een aardig model voor u maken.”
Juffrouw Anette, die haast had gemaakt met het opruimen van de wol, om ook nog even tegenwoordig te kunnen zijn bij het bezoek in hun huiskamer, zei voorkomend: „We zullen u met alles helpen. Zo’n wollen jurkje zou net iets voor uw figuurtje zijn. Vindt u de onze niet mooi?” En Anette, die al net zo mollig was als de .andere zusjes, draaide als een pauw om Ans heen. Haar korte, dikke handjes streken langs boezem en heupen, als om te laten zien, hoe ’n prachtige coupe er wel zat in de zelf-ontworpen modellen van de firma Groenewegen.