Het geitenweitje

22

Misschien weet Erna Roden wel iets voor me. Die zit midden in de literaire wereld, allicht weet ze iemand die een manuscript overgetikt moet hebben. In ieder geval moet ik er iets bij zien te krijgen, zodat we zo gauw mogelijk de toelage van Oom niet meer nodig hebben. Op promotie hoef ik de eerste jaren niet te rekenen, zélfs met de protectie van Rinus Rimpel niet! Dat heb ik al lang in de gaten en als ik er voor in aanmerking kom, hebben ze misschien een goed motief gevonden om me aan de dijk te zetten. Als ik nu een uitgesproken talent voor schrijven had, of enige aanleg voor journalistiek, dan had ik misschien nog kans door te dringen in het heilige der heiligen, dat dè redactie heet, maar nu... Wat doe ik met mijn algemene ontwikkeling en mijn zogenaamd heldere kop, waar die goeie Vader altijd zo mee kon geuren? Eén van de tik-kamer! Kan ’t lamlendiger? Kon ik toch maar zijn als Jes en Mar, of zelfs als Stans, voor wie het een feestdag is, als ze wat nieuws uit het privé-leven van den baas op het spoor is. Ik ben te zwaar-op-de-hand voor een meisje van mijn leeftijd. Niemand die het beter voelt dan ikzelf. Ik doe op kantoor belachelijk hautain, omdat ik voel buiten hun kringetje te staan en in mijn hart zou ik graag even onbevangen zijn als Mar en Jes, die ook geen cent op zak hebben, maar er vrolijk tegen in zijn en het al gezellig vinden om een Kalverstraatje te maken en naar de winkels te kijken. Maar lezen ze ooit een goed boek? Blijven ze wel eens voor een kunsthandel staan om te genieten van een mooi schilderij? Waarschijnlijk niet. Maar zijn ze er een haar minder gelukkig om? ’t Is allemaal zo betrekkelijk. Ik zou het vermogen om zo intens van iets moois te kunnen genieten niet willen missen, maar als zij het nu nooit gekend hebben, het verlangen naar iets, dat hun geest verrijkt, is hun leven dan minder mooi, of zi jn ze zoveel minder, omdat ze dit vermogen niet hebben? Zij hebben immers eigenschappen, waar wij niet aan kunnen tippen! Zo’n Miep Steffens, die Beethoven niet van Strawinsky weet te onderscheiden en die geen enkele van onze moderne schrijvers kent, maar die wonderen van opoffering en goedheid doet, is die iets minder omdat ze geen „inner