Het geitenweitje

ii7

„Geen slecht idee,” vond Ans. „Leert de Madre ze ook eens kennen. Heb je er zin in, Moeder?”

„Zeker, vraag ze maar eens, het hoeft toch niet veel te kosten, wel?”

„Natuurlijk niet. Stel u voor, ze zijn het allemaal heel eenvoudig gewend, dus niets geen uitpakkerij.”

„Ik zal een cake zien te bakken, ik kreeg een goed recept van Lotte’s Moeder,” beloofde mevrouw, die pas kort geleden opgezocht was door mevrouw van Buren en de kennismaking met deze opgewekte, kordate vrouw erg prettig had gevonden.

„Misschien heeft Sjoerd ook zin om te komen,” zei Ans. „Hij houdt wel van dergelijke bijeenkomsten.”

„Vreemd van Ans,” dacht Clem, toen ze na de afwas gauw het handwerk oppakte, dat met bizondere haast afgemaakt moest worden. „Vreemd, om Sjoerd gelijk met het hele troepje te vragen, nu hij voor de eerste keer na al die tijd weer bij ons komt. Het is net of ze alle intimiteit wil vermijden. Wie uit Ansje wijs kan worden is knap.”

Toen Ans de volgende morgen op kantoor kwam, werd ze ontvangen door bedrukte gezichten en Miep ontbrak op het appèl.

„Wat schort er aan, geliefden?” vroeg Ans.

„Er is een boodschap van Miep’s huis gekomen, dat haar Moeder vannacht overleden is,” vertelde Lotte.

„Wat akelig,” zei Ans vol medelijden. „Wat zal Miep overstuur zijn, ze houdt zo zielsveel van haar Moeder.” „Ze heeft het wel zien aankomen, maar dat plotselinge, zal haar toch nog een hele schok geven,” vond Mar.

„Ze zal misschien helemaal niet meer terugkomen,” veronderstelde Jes.

„Wat zou dat naar zijn, ik kan me onze tikkamer niet voorstellen zonder Miep.”

„Ja, eigenaardig is dat, Miep gaat zo kalmpjes haar weg en intiem is ze met geen van allen, toch heb je het gevoel, dat ze j» helemaal bij ons hoort,” peinsde Ans.

„Miep is er een waar je ten allen tijde van op aan kunt,” prees Lotte. „Echt iemand om huizen op te bouwen. Ze