Het geitenweitje

io8

dat we er nog best een mannetje bij konden gebruiken, wat inderdaad ook zo is. Het schijnt een protegée van hem te zijn.”

„Rinus is nogal sterk in protegées,” zei een beetje vinnig Mar, hiermee Ans een steek gevend.

Gerritsen had haar door, net als de anderen en hij zei vlug:

„O, geloof maar niet, dat hij er zich ooit toe zou laten verleiden iemand te nemen, die niet door capaciteiten boven het gewone gros uitsteekt.”

„Die zit!” lachte Miep stil voor zich heen, want ze had het ongelooflijk oncollegiaal van Mar gevonden, waar ze toch allemaal wisten, dat Ans door voorspraak van Rinus op de tikkamer was gekomen. „Jammer van Mar, die overigens zo’n goed kind is, dat ze zich niet boven haar kleine grieven kan stellen en direct hatelijk moet worden.”

Er was een geprikkelde stemming op het geitenweitje en niemand wist het gesprek in prettiger banen te voeren, allen hadden ze het gevoel, dat het beter was aan het werk te gaan. Met het gevolg, dat plotseling Miep en Ans een verwoede aanval op hun schrijfmachines deden.

„Is er vandaag zo’n haast bij het werk?” lachtte Gerritsen. „Of is het een stille wenk voor mij om weg te wezen?”

Marietje van de redactie kwam juist op dat ogenblik binnen, lei met stuurs vertrokken gezicht een stapel brieven neer en zei: „Of ik ’t gauw terug kan halen, er is erge haast bij.”

„Nu is er werkelijk haast bij het werk!” lachte Jes en ze zette een nieuw vel in de machine.

„Tot kijks,” wuifde Gerritsen aanminnig en eigenlijk waren ze allemaal blij, dkt hij ging.

„Waarom was ik nu weer zo kattig?” dacht Ans onder het tikken. „Als ik het rustig gezegd had, of het Mar even ingefluisterd had, was er nu niet zo’n onaangename stemming geweest. En het ergste is, dat het niet eens geheel om de onkiesheid tegenover Jes ging. Het prikkelde me, dat Gerritsen weer zo opvallend naar me keek bij het binnenkomen en ik was bang, dat er gekke dingen gezegd