Het huisje aan de sloot

TANTE FROUKJE IS DOOD

In de half-donkere gang, onder het aankleeden hebben ze het elkaar al lachend ingefluisterd: gauw naar huis —, er is linzensoep voor middagmaal. Met dikke meelballen, waarin heel binnen-in de bruine stukjes zacht-gebakken ui verscholen zitten, de linzensoep, waarvan vader zegt dat nie rand dan moeder ze koken kan.

Maar nu ze buiten willen komen, wie heeft daar de hooge stoep beklommen. .. . wie staat daar blauw om-waasd, goud doortrild in de breede, lage halfboog van de deur. .. . wie kijkt naar binnen als met een blij-verwonderd, wijd-open oog....? De zomer.... niemand anders dan de zomer! Waar is die nu ineens vandaan gekomen? Vanmorgen toen ze naar school gingen, drong een ijskoude regen ze door de mouwen tot op de huid, — de wolken hingen laag als boordevolle groote, grauwe blazen, en boven op het bruggetje heeft ze de wind zóó verraderlijk te pakken genomen dat ze, tegen de leuning geplakt, niet recht wisten of ze lachen of huilen moesten. En nu.. . . die tintelende stilte, al dat blauw en goud, warmte om er je jas bij uit te gooien.... en de boomen met lange snoeren van roodgouden munten. Wie had dat nu ooit durven denken. Simchas-Touro al veertien dagen voorbij en dan daarbij: een late Simchas-Touro. Zou je niet zeggen dat er in de bloemisterij bij de school sinds vanmorgen allerlei nieuws is uitgebloeid?

Door dat heerlijke naar huis te mogen gaan. ... en daar dan de lekkere linzensoep te vinden.

Maar waar zou moeder blijven, die meestal voor de deur staat naar ze uit te zien? Hard loopen ze nu maar,

21