Avontuurtjes

van zoo'n hoogtetje veel verder, veel dieper en wijder den groenen zonnigen polder in. De stad komt al wel dichter bij.... en is niet meer alleen het effen, verre blauw, donkerder en lichter plekken zijn losgebroken. Dat vooraan, dat hoog en zwart en in-gekarteld is, dat is de gasfabriek.... torens beduiden kerken, pijpen fabrieken... die ronde, lange streep, als een groote donkere rug, dat zou het station wel kunnen zijn, misschien....

Stil Vader.... stil.... zeg nu niets meer.... maar luister... luister alleen! Er is klokkespel in de lucht.... zilveren klokkespel, heel fijn en heel ver.... maar het is toch duidelijk.... hoort u het wel?.... Het is inde stad, het is een geluid van de stad, het is het eerste geluid van de stad, het komt uit de stad door de zon naar ze toe, van zóó ver.... O, nu is het, alsof ze er al zijn.... maar nu willen ze ook niet langer blijven zitten....

Hier stijgt de weg of gaan ineens de voeten zwaarder, of zou het beide zijn? Het wordt ook aldoor warmer, het is niet meer zoo vroeg. Meer en meer menschen kwamen ze tegen, paarden voor wagens draven door den polder, van overal af en overal heen.... en hengelaars duiden waar slooten zijn.... één sloeg er een blinkende visch omhoog.... de huisjes en hoevetjes hebben deuren en ramen wijd-open, de mannen werken rechtop in het land of liggen geknield in de groentetuintjes, het is de volle dag. Maar ze weten nu wel waarop ze letten willen, er is nog maar één enkel ding.... de stad die aldoor nader komt, en aldoor meer geluid doet hooren, en aldoor wijder open gaat. Ze zullen hem bereiken, ze zullen hem binnentrekken.... ze naderen langs den witten weg, stappend naast Vader, elk aan een hand.

82