Avontuurtjes

Het heeft met regenen opgehouden, maar hoog in het zwart, waar de boomtoppen kreunen, onzichtbaar, waait altijd door de wind.... telkens lijkt het of hij aftrekken zal, naar de verte toe, den polder in, zoo sterft eiken keer zijn dreunig grommen,.... en dan komt hij toch weer langs een anderen kant terug en het lage, metalige zingen als muziek in een droom, gaat weer door de hooge boomen naar de donkere verten toe.

Maar wie komt daar voor haar uit den stoep af van

״De Hoop"? Heidaar, ben jij het____? Hij is het en

wat drukt hij in zijn krommen arm tegen de natte jas? Dat kleine, grauwe zakje.... het zal toch zeker geen suiker zijn....? Het is wèl suiker.... moeder heeft naar ״De Hoop" ׳— niet naar hun gewonen winkel — om een ons suiker gestuurd, moeder die altijd zegt dat suiker bij het ons zoo armoedig staat en nooit minder dan een halfpond tegelijk laat koo-pen.... Verslagen gaan ze naast elkaar: nu zijn ze héél arm.... nu is het héél ver met ze gekomen.... Er zijn veel halfponden en ponden suiker noodig in huis voor den citroenendrank die de booze ziekte, tot nu onbekend, in de zieken verslaan en van de gezonden afkeeren moet— moeder zorgt ervoor dat de ronde, witte kom bij dag en bij nacht gevuld op tafel in de voorkamer staat en ze mogen drinken zooveel ze willen״in het fatsoenlijke",zei moeder, want ze kon natuurlijk óók niet denken hoe ze die weelde walgen zou. Zagenze hetnietmet eigen oogen, ze zouden nooit gelooven dat deze drank geen andere is, dan die waarvan den afgeloopen zomer een glas voor hen samen zeldzame tractatie was.... de lucht alleen staat ze al tegen, maar de dokter schrijft het voor en moeder volgt alles op wat de dokter zegt.

12