Twee verhalen: 'Maneschijn met koek' en 'Al om een suiker balletje …..'

12 ״AL OM EEN SUIKER BALLETJE..,.,.

op Sjabbos, Zondag te betalen, dat het niet mag.

Ja maar... ja maar.,,

Laatst-leden Sjabbos hebben se met hun vieren, Meijer en Sam en zij-beidjes, achter Teun Mulder, den botboer, geloopen. Die is pas groot en sterk en vechten dat hij kan. Op Zaterdagavond in het café waar de slechte mannen komen. Ze schelden hem voor Tien-toon, heel vreemd ■—, want hebben niet alle menschen tien teenen of toonen, zooals ruwe menschen zeggen? Iemand met een bril kun je vier-oog noemen, omdat hij anders dan anderen is, maar ja, ze zeggen het nu eenmaal en hij wordt er kwaad om.

״Wedden om een cent," zegt Sam Kaas, ״dat ik Tien-toon durf roepen?"

Hij loopt voor ze uit met zijn handen aan de visch-kar —, hij draagt een dikke wollen trui en zijn broek glimt van de schubben en het vet van de visschen, en zij loopen er achter en Sam Kaas heeft nog niets geroepen, het woord is goddank nog in zijn mond maar als het er uit is... o... dan laat hij de kruk los en dan keert hij zich om en o.,. hij ioopt zoo hardl

״Goed zegt Meijer Goudsmit, ״Zondag betalen en je durft het toch niet,"

En toen heeft Sam nog even gewacht en toen heeft hij het geroepen en het woord is uit zijn mond tegen Tien-toon zijn rug gevlogen en Sam Kaas keerde zich om en liep weg — en hoe hij draafde! •— en Tien-toon keerde zich om en bukte zich en nam zijn klompen in zijn hand en Sam Kaas achterna en zij drieën stonden op zij, tegen den stoepjeskant en ze hoofden Tien-toon hijgen en ze Zagen zijn borst op en neer gaan, toen hij langs Ze stormde en hadden ze willen gillen, ze hadden het niet gekund... En hij kwam al dichter en dichter bij Sam, omdat hij op kousen liep — en toen ze al